Lucía Fidalgo: bruxa de Anllo, Sober, condenada pola Inquisición

* Texto tomado de: http://www.culturagalega.org/album

Lucía e a súa nai eran naturais da freguesía de San Martiño Danllo, na diocese de Lugo. Non posuían bens, carecían de oficio e de calquera tipo de instrución e sobrevivían como podían, sobre todo exercendo a prostitución. Ao morrerlle a nai a rapaza, a máis de como prostituta, vivía pedindo polas casas. Sería precisamente unha persoa que lle deu esmola quen a denunciaría por feiticeira, porque unha porca que tiña parida deixou de darlle de mamar aos leitóns.
Perante o xuíz segrar, Lucía Fidalgo, asustada, contou toda a súa vida e como a súa nai a vendera de pequena ao demo. Ameazada coa fogueira, confesou que lle botara o mal de ollo aos leitóns e ofrecíase a desfacer o meigallo se a deixaban libre. Quedou en liberdade pero en 1646, durante a visita a Lugo do inquisidor Ozores de Sotomayor, foi denunciada de novo. Tiña 26 anos e o seu grao de pobreza era tal que o tribunal de Santiago decidiu non abrir información sobre a denunciada. O mesmo aconteceu ao ano seguinte, durante a visita do inquisidor Juan Rojo, sen que o tribunal de Santiago vise ningunha razón para procesar a esta pobre prostituta. Por fin, cando Lucía tiña trinta anos, prosperou unha denuncia contra ela e o seu nome rexistrouse o día 1 de maio de 1650 no libro de entradas dos cárceres secretos do Santo Oficio en Santiago. Sometida a tormento, foi tal a cantidade de desatinos que chegou a confesar que mesmo os propios xuíces inquisidores “suspendieron la monición, creyendo que estaba sin juicio… porque no decía cosa con cosa”. 

Con todo, o día 14 de novembro de 1650 pronunciose a sentenza contra ela que se executaría o domingo 9 de decembro na misa maior da catedral de Santiago. Foi condenada a douscentos azoutes que recibiría nas rúas da cidade de Santiago e na freguesía de San Martiño Danllo, e ao desterro destes lugares e de Madrid durante seis anos.