Fonte: LLINARES GARCÍA, MAR (2010): Historia das mulleres en Galicia. Prehistoria e Historia Antiga. Xunta de Galicia e Editorial NigraTrea.
|
Estela funeraria de Apana, de Crecente, Lugo. |
PREHISTORIA
Carencia, en Galicia, de restos humanos prehistóricos susceptíbeis de que fose determinado o seu sexo.
Non existen representacións figuradas femininas na Prehistoria galega.
HISTORIA ANTIGA
Os autores antigos atribúen ás mulleres galegas a realización dos traballos agrícolas (Estrabón, Silio Itálico, Xustino).
A porcentaxe feminina de adicantes de inscricións funerarias no noroeste ibérico é moi alta (case o 50%) con respecto a outras zonas do Imperio Romano, especialmente nas zonas menos romanizadas.
Nabia e Reva: deusas galaicas femininas relacionadas coa guerra (consérvase unha adicatoria a Nabia ofrecida por unha muller).
Só hai tres adicatorias de mulleres a Xúpiter e só unha a Lares Viais. As mulleres supoñen a terceira parte das adicantes ás Ninfas. Cibeles e Isis reciben cinco adicatorias femininas no noroeste peninsular.
Salvo Estrabón, as fontes non permiten afirmar a existencia dunha xinecocracia ou matriarcado na Gallaecia.
Presenza, no convento bracaraugustano, de flaminicas: sacerdotisas do culto ás emperatrices divinizadas.
Importancia do papel feminino no priscilianismo. Virginia Burrus (1995) interpreta o priscilianismo como a expresión dun movemento de agrupación de mulleres, que desenvolvía un modo de sociabilidade feminina á marxe da autoridade masculina.
c. 381 – 388 (data máis aceptada: 383) – Peregrinaxe de Exeria a Terra Santa. A suposta orixe galega de Exeria é moi dubidosa: non hai ningún dato para afirmalo.