soneto de Isabel de Castro y Andrade

Isabel de Castro de Andrade (Pontedeume, ca. 1528 - 1582) foi a filla máis nova do IV Conde de Lemos, Fernando Ruíz de Castro Osorio e Portugal (1505 - 1575) e Condesa de Altamira, por matrimonio en 1555 con Rodrigo de Moscoso Osorio, V Conde de Altamira. 

Trátase da primeira escritora galega coñecida cuxa única obra en galego - tamén é autora de versos en castelán - é un soneto na honra de Alonso de Ercilla, escrito en 1578 con motivo da publicación da segunda parte de La Araucana.

O soneto, que se reproduce a continuación, a partir da versión da colección A Nosa Literatura, da editorial A Nosa Terra, é un dos escasos exemplos coñecidos de literatura galega culta durante os Séculos Escuros (XVI - XVII).

SONETO DE DOÑA ISABEL DE CASTRO Y ANDRADE

A DON ALONSO DE ERCILLA

Aracana naçaon, máis venturosa,

máis que quantas hoge ha de gloria dina,

pois na prosperidade e na ruína

sempre envexadas estás, nunca envexosa.

Se enresta o ilustre Afonso a temerosa

lança, se arranca a espada que fulmina,

creio que xulgareis que determina

só o conquistar a terra belicosa.

Faraa, mais nâo temais essa mao forte,

que, se vos tira a liberdade e a vida,

ela vos pagará ben largamente.

Que, a troco dúa breve e honrada morte,

co seu divino estilo, esclarecida

deixará vossa fama eternamente.